Felsefe ve Din Alanındaki Ünlü Düşünürler

Yaşamın anlamına dair ilk sorgulamaları büyük Doğu dinlerinin kurucuları yapmıştır. Onların zamanlarından beri Batı filozofları düşüncenin ve anlayışın en dış sınırlarına kadar giderek en temel inançlarımıza meydan okuyan sorular sordular.

Dünyanın hemen her yerinde beliren büyük inançlar kültürler kadar geniş çeşitliliğe sahiptir. Bazılarının kökenleri tarih öncesi zamanlara uzanmakla birlikte, 20. yüzyılda milyonlarca mürit çeken yeni dinler de ortaya çıkmıştır.

Büyük düşünürler ve fikirler

Siddhartha Gautama (Buda) – Hindistan

Budizm'in kurucusu; Nirvana'ya (manevi aydınlanma) erişmek ve böylelikle dünyaya yeniden gelme döngüsünden kurtulmak.

Lao Tzu – Çin

Bireyin hayata yaklaşımına ilişkin Taoizm'in kutucusu, Doa De Jing.

Konfüçyüs – Çin

Konfüçyüsçülüğün kurucusu: Toplumsal uyum, toplumsal adaletler ve uygulamalarla geliştirilir.

Pythagoras – Yunanistan

İçe dönük bilgi (az sayıda müridine açıklamıştır) ve sayıların mistik gücüyle ilgilenen Bilge.

Sokrates – Yunanistan

İzleyen alıntının atfedildiği, Batı felsefesinin kurucularından biri: "Sorgulanmamış bir hayat yaşamaya değer değildir". Günümüze eseri gelmemiştir.

Platon – Yunanistan

Sokrates'in bir öğrencisi; algıladığımız her şeyin soyut, ideal biçiminin sadece bir bölgesi olduğunu öne sürmüştür. Devlet (MÖ 360)

Aristoteles – Yunanistan

Mantık sınıflamasına özel ilgi duymuş, geniş bir alanda çalışmış felsefeci. Metafizik (MÖ 350)

Plotinos – Yunanistan / Roma İmparatorluğu

Platon'un özgün düşüncelerinin geliştirilmiş hali olan Yeni Platonculuğun kurucusu. Enneadlar (235-70)

Hippolu Aziz Augustinus – Kuzey Afrika / Roma İmparatorluğu

Platonculuğu Hristiyan ilahiyatına aktarmıştır. Civitas Dei (413-26).

Aziz Thomas Aquinas – İtalya

En büyük Orta Çağ din felsefecisi. Summa Theologiae (1259-69).

Niccola Machiavelli – İtalya

Devletin, eylemlerini herhangi bir ahlaki değerlendirmeye tabi tutmadan ortak faydayı geliştirmesini savundu. Prens (1513).

Francis Bacon – İngiltere

Bilime dayalı bilgiyle doğanın üzerinde güç sahibi olunabileceğini belirtti. Novum Organum (1620).

Thomas Hobbes – İngiltere

İngiliz siyaset felsefesinin ve toplumların nasıl örgütlenebileceği hakkındaki çalışmaların babası. Leviathan (1651)

Rene Descartes – Fransa

Orta Çağ ve Rönesans skolastikliğini alt üst etti. Meditasyonlar (1641).

Baruch Spinoza – Hollanda

Dünya hakkında bilginin akıl yoluyla edinilebileceğini savunan 17. yüzyılın en önemli rasyonalistlerinden biri. Teolojik-Politik İnceleme (1670).

John Locke – İngiltere

Mevcut olan her şey hakkındaki bilginin deneylerden edinilmesi gerektiğini savunan ampirizmin öncüsü. Hükümet Üzerine İnceleme (1690).

Gottfried Wilhelm Leibniz – Almanya

Matematikçi ve rasyonalist felsefeci. Monadoloji (1714).

George Berkeley – İngiltere

İdealist bir metafizik sistem geliştiren, gerçekliğinin sonuçta maddesel olmayan bir şeyden oluştuğunu savunan büyük ampirik. İnsan Bilgisinin İlkeleri Üzerine Bir İnceleme (1710).

David Hume – Britanya

Varolanların nihai yapısıyla ilgilenen, metafiziğin önde gelen kuşkucu düşünürlerinden. İnsan Doğası Üzerine Bir İnceleme (1734-37).

Jean-Jacques Rousseau – İsviçre

Vatandaşların egemenliğinin savunucusu. Toplumsal Sözleşme veya Siyasi Hakların İlkeleri (1762).

Immanuel Kant – Almanya

Eleştirel soruşturma yoluyla aklın yetkinliğini yerleştirmek istedi. Saf Aklın Eleştirisi (1781).

Thomas Paine – Britanya

İnsanların doğal haklarına saygı duymasını istedi. İnsan Hakları (1791-92).

G. W. F. Hegel – Almanya

En etkili Alman idealisti. Tinin Görüngübilimi (1807).

Karl Marx – Almanya

Radikal toplum kuramcısı ve komünizm felsefecisi. Das Kapital (1867).

Arthur Schopenhauer – Almanya

Transandantal idealizm, insanın deneyimlerinin şeylerin bize göründükleri biçimlerinden oluştuğuna inanmaktadır. İstenç ve Tasarım Olarak Dünya (1818).

Søren Kierkegaard – Danimarka

İnsanın kendisini belirlediğini, bu nedenle benzersiz durumuna sahip olduğunu vurgulayan, varoluşçu düşüncenin öyküsü. Felsefe Parçaları ya da Bir Parça Felsefe (1846).

Friedrich Nietzsche – Almanya

"Üstinsan" ilkesini vurgulayarak insana ilişkin dini ve metafizik yorumları reddetti. Böyle Buyurdu Zerdüşt (1883-85).

Bertrand Russell – Britanya

Analitik felsefenin kurucusu, Principia Mathematica (1910-13).

Ludwig Wittgenstein – Avusturya

En önde gelen analitik felsefeci. Tractaus Lagico-Philosophicus (1921).

Jean-Paul Sartre – Fransa

İnsan özgürlüğünün bütünselliğine yoğunlaşan varoluşçu hareketin önderi, Varlık ve Hiçlik (1943).